Oslobođenje Podgorice predstavljalo je o otvaranje grada prema novim kulturno – umjetničkim horizontima. Bez profesionalnih kulturno–umjetničkih institucija, amaterska društva postala su nosioci kulturnog razvoja Podgorice. Pozorišna aktivnost biva organizovana od strane tzv. Podgoričkog diletantskog društva „Napredak“. Prvo podgoričko pjevačko društvo pod nazivom „Branko“, osnovano 1892.godine, postojalo je 50 godina, neprekidajući svoj, za društvo izuzetno bitan rad. Muški mješoviti hor, tamburaški orkestar, i mali salonski orkestar činili su društvo koje je bilo sastavljeno pretežno od Podgoričkih trgovaca i zanatlija. U jednom kraćem vremenskom periodu društvo je pokrenulo i nižu mizičku školu. Dramska horska i recitatorska sekcija KUD- a Abrašević, koje je osnovano 1924. godine, često je nailazila na probleme sa vlastima grada. Naime, revolucionarana djelatnost i programska orjentacija koju je predvodio Stanko Dragojević, suočavala se sa zabranjivanjem svake aktivnosti, hapšenjima i na kraju ukidanjem samog društva 1936. godine. Kulturni život Podgorice u ovom periodu određivali su Narodni univerzitet, Radnički dom i Klub studenata. Ruralna područija nereijetko su imala skromne ali bitne knjižnice i čitaonice, koje su vodili učitelji i studenti. Nedostatak prostora adekvatnog za bavljenje kulturno umjetničkim sadržajima umnogome je otežavao razvoj kulture u Podgorici. Gradska biblioteka, koja datira iz perioda prije I svjetskog rata, nije mogla biti obnovljena. Zanimljivo, prva sala bioskopa izgradjena je 1932. godine a do tada su se projekcije izvodile u sali hotela Imperijal, kao i većina drugih kulturno – umjetničkih dešavanja.

Tridesete godine XX vijeka donose i razvoj kniževnog života u Podgorici. Pojava književnih listova, kao i onih koji su uredjivali podgorčki đaci i studenti, dao je novu dimenziju pisanoj riječi u kulturi današnjeg glavnog grada. Prve novine pojavljuju se u Podgorici 1907. godine a nešto kasnije, razvojem političkog djelovanja pojavljuju se i listovi političke profilacije, kao i nekoliko stručnih listova kratkog vijeka.

Zanimljivo, sportski život grada počinje dvadesetih godina prošlog vijeka, i od početka je nosio obilježija klasnih sukoba – građanski i režimski sport klub „Balšić“ i radnički sport klub „Budućnost“ odražavali su podvojenost i klasnu netrpeljivost stanovništva.

Razvoj obrazovnih institucija u Podgorici prešao je dugačak put, od rijetkih i manastirskih svjetovnih škola u okolini grada, do savremenog univerzitetskog centra, sa gotovo svim zastupljenim poljima i oblastima naučnog rada. Podgorička gimnazija, danas gotovo simbol grada, 2007. godine slavi 100 godina svog postojanja, bogatog kako značajnim profesorima, tako i jos poznatijim učenicima, koji su svojim naučnim, i revolucionarnim djelovanjem promijenili granice kulturne ne samo Podgorice, već i Crne Gore. Razvijanje školske infrastrukture na svim nivoima i široka prosvjetno – kulturna djelatnost su u drugoj polovini XX vijeka grad činili obrazovnim i kulturnim centrom republike. 1974. godine osnovan je Univerzitet Crne Gore, sa sjedištem u Podgorici, koji se razvijao u skladu sa rastućim potrebama same države, i danas okuplja 18 fakulteta sa 72 studijska programa.